Geocaching

Geocaching (gr. geo - Ziemia, ang. cache - chować, kryjówka) jest jedną z nowych dyscyplin sportowych, która nie ma jeszcze w pełni uregulowanych stałych zasad. Geocaching wykorzystuje nowe innowacyjne technologie, które rozwinęły się w ostatnich latach, np. Internet, GPS. Idea zabawy polega na chowaniu specjalnie przygotowanych "skrzynek" - paczek-skarbów (ang. geocache) w różnych miejscach, a następnie podaniu lokalizacji (współrzędnych geograficznych) ukrytego przedmiotu do publicznej wiadomości. Inni użytkownicy systemu GPS mogą wtedy odnaleźć schowaną paczkę. Znalazca w nagrodę zabiera ukryty w pojemniku prezent, zostawia nowy oraz wpisuje swoje imię i datę do "książki gości" - dziennika skrzynki. Paczkami mogą być wszelakiego rodzaju i różnej wielkości pojemniki (puszka, skrzynka) - koniecznie wodoodporne. Skarby - wedle uznania, pomysłu i zasobności portfela - może to być metalowa kulka, paczka łusek od KBKS-u bądź płyta CD. Informacje o miejscu schowania paczki publikuje się na łamach serwisu internetowego poświęconego tej zabawie - patrz: strony z bazami skrzynek. Oprócz danych dotyczących lokalizacji (dł. i szer. geogr., w formacie WGS-84) można podać dodatkowe informacje ułatwiające bądź utrudniające znalezienie skrytki, dotyczące obszaru, na którym schowany jest geocache, możliwości dotarcia na miejsce oraz rzeczy wartych obejrzenia w okolicy.

Historia geocachingu

Zabawę wymyślił Amerykanin Dave Ulmer, który ukrył swoją pierwszą skrzynkę 3 maja 2000 roku w pobliżu miejscowości Estacada w stanie Oregon. Było to dzień po tym, gdy ówczesny prezydent USA Bill Clinton polecił służbom wojskowym wyłączyć zakłócanie sygnału GPS. Pierwszy geocache w Polsce został ukryty 1 listopada 2001 roku przez Roba Scotta. Miejsce dla swojego wirtualnego skarbu wybrał w Warszawie, pod pozycją N 52° 14.968 E 020° 59.647.